عایق صدا کاهش صدا را در یک پارتیشن توصیف می کند. عایق صدا در ساخت و سازهای معمولی
سبک وزن، اداری معمولاً حدود 45 Dw است.
این بدان معناست که اگر سطح صدا در اتاق منبع حدود 65 دسی بل باشد (یک سطح معمولی برای گفتار)،
سطح صدا در اتاق مجاور، اتاق گیرنده، تقریباً 20 دسی بل خواهد بود (به سختی قابل شنیدن).
اگر سطح صدا در اتاق منبع به 75 دسی بل (صدای بلند شده) افزایش یابد
سطح صدا در اتاق مجاور نیز به حدود 30 دسی بل (قابل شنیدن) افزایش می یابد.
بنابراین عایق صدا ، سطح صدای از دست رفته در یک پارتیشن را توصیف می کند و نه سطح صدای یک اتاق مجاور را.
برای توصیف عایق صوتی یک پارتیشن از دو پارامتر Dw و Rw استفاده می شود. Dw نشان دهنده
عایق صدا بین اتاق ها در محل است. از آنجایی که این ارقام الزامات نهایی سایت را توصیف می کنند،
سطوح Dw توسط مشتریان و مقررات ساختمان مشخص شده است. Rw نشان دهنده عایق صوتی آزمایش شده
در آزمایشگاه عنصری است که یک نوع دیوار/کف پارتیشن را تشکیل می دهد. به دلیل کنارهگیری و سایر عوامل، سطوح کاهش صدای رتبهبندی شده آزمایشگاهی در محل به دست نمیآیند.
به طور معمول، بین یک عدد آزمایش شده در آزمایشگاه Rw و یک عدد Dw در محل،
یک کاهش 5 تا 10 دسی بل وجود دارد. تبدیل بین Dw و Rw نسبتاً پیچیده است و حجم اتاق گیرنده،
زمانهای طنین اتاق گیرنده و مساحت پارتیشن جداکننده را در نظر میگیرد. تبدیل بین Rw و Dw همیشه باید محاسبه شود.
منبع این مقاله از سایت: designingbuildings.co.uk